Hans Vredegoor is ongetwijfeld een van Nederlands bekendste schilders. Zijn werken bevinden zich in privé-, bedrijfs- en overheidscollecties. Hij heeft vele malen geëxposeerd in Nederland en het buitenland, in galeries en musea. Hans Vredegoor begint altijd met een doek een paar keer vóór te bewerken. Hij brengt er wat resten verf op aan tot het wit van het linnen verdwenen is, en werkt dan intuïtief verder met slechts een vaag idee waar het naar toe moet. Dan ontstaat er ineens iets waarop hij direct moet reageren. Een aanduiding van een vorm, een beweging: een schilderij ontstaat pas als de afstand tussen hem en het werk vervalt. Dat wil zeggen als hij in de ban raakt van de wisselwerking tussen de verschillende schilderkunstige ingrepen op het doek, een kluwen van op elkaar betrokken handelingen, die hij een dialoog van dualiteiten noemt. “In mijn werk gaat het om een broos evenwicht die tussen elkaar tegengestelde krachten kan bestaan. Het gaat om het verband tussen gebeurtenissen, bewegingen, veranderingen. Ik wil op de grens zitten tussen toeval en controle, illusies en werkelijkheid, beweging en stilstand, chaos en orde “. Die contrasten roepen een in de hand gehouden vitaliteit op die het onderliggende verband geen geweld aandoen. Het afwisselend schilderen en etsen veroorzaakt een kruisbestuiving: in de loop der tijd worden de schilderijen meer grafisch en de etsen meer schilderachtig.   “Soms lijkt het of je iets herkenbaars in de abstracte voorstelling ziet. Dat is nooit bedoeld als een spiegel van de werkelijkheid, maar meer als een geconstrueerde fictie, een mogelijkheid die al werkend ontstaat.” Het specifieke karakter dat Hans Vredegoor zo in zijn werk legt, wordt nog versterkt door zijn persoonlijk kleurgebruik. Primaire kleuren die zo vaak worden gebruikt in abstracte schilderijen, ontbreken bijna altijd bij hem. Hij aarzelt niet om kleuren te gebruiken als gifgroen, oranje en paars, terwijl hij vaak werkt met pasteltinten groen en blauw om een harmonieus evenwicht te realiseren. Hans Vredegoor laat ook enkele zeer persoonlijke beelden zien.

Uit het dagblad La Montagne, 13 augustus 2004, ter gelegenheid van de expositie in La Maison du Patrimoine in Châtel-Montagne, Frankrijk.)

terug