Hans Vredegoor, wie kent hem niet, geboren in Deventer (1953) startte reeds vroeg met zijn schilderscarrière, vanaf 1981 werkt hij als zelfstandig beeldend kunstenaar. Van 8 oktober tot en met 5 november presenteert Hans Vredegoor een mooie en weloverwogen expositie met grafiek, schilderijen en sculpturen bij Galerie Clement aan de Prinsengracht 843- 845 te Amsterdam. Persoonlijk was Hans Vredegoor bij mij bekend als de etser, de graficus, en vooral ook de technicus, een kunstenaar die materiaalkennis als vanzelfsprekend acht. Kennis die onontbeerlijk is om de brede diversiteit in technieken en materiaal aan te kunnen en te beheersen. Ik weet nog goed dat ik er begin jaren negentig enige moeite mee had om zijn werk te duiden. Ik vond zijn schilderijen nogal grafisch van opzet, en zijn etsen, waar ik vooral verliefd op werd, schilderachtig en sterk beeldend van opzet. De kruisbestuiving tussen de twee verschillende technieken zag ik toen niet. Inmiddels zijn we ruim twintig jaar verder, nu is het mij duidelijk geworden, deze kunstenaar is er een uit duizenden, of zoals we tegenwoordig met getallen smijten, miljoenen. Zijn werk is tot wasdom gekomen. Het enige wat ik mij nog afvraag is: wat was er eerst, zijn schilderijen, zijn grafiek of zijn sculpturen. Onbewust moet Vredegoor hebben aangevoeld dat hij zich later ook zou gaan ontwikkelen tot een subliem beeldhouwer met subtiele ruimtelijke vormen. Reeds in zijn vroege werken, zowel zijn etsen als in zijn schilderijen, kom je zijn individualistische beeldende vormen tegen, die een sterk driedimensionaal beeld weergeven. Het zijn niet alleen de uitzonderlijke technieken die hij beheerst in zijn werkproces, het is vooral zijn fijnzinnig inlevingsgevoel, kennis van ruimte, kleur, vorm en de verbinding daarvan.  Zijn typisch eigen kleurgebruik maakt zijn werk wel sterk herkenbaar, van dieppaars tot gifgroen en oranje, gemengd met subtiele pasteltinten. Zowel in zijn etsen, zijn schilderijen als in zijn sculpturen wordt je geconfronteerd met deze eigenzinnig samengebrachte tegenstellingen. Royale losstaande, wollige, ruimtelijke vormen, die een eigen leven zijn gaan leiden, zwevend en bewegend te midden van tekenachtige lijnen, schetsen, aanwijzingen, en vooral ook verdiepingen, het vraagt om meer. Hans Vredegoor biedt ook meer, ruim zes jaar geleden is hij de vele geschilderde ‘sculpturen op doek en papier’ gaan omzetten tot driedimensionale ruimtelijke sculpturen, deze als vanzelfsprekend noodzakelijke kunstvorm is in mijn beleving van groot belang om het werk, het totaalbeeld van Hans Vredegoor’s levenswerk te begrijpen en inzicht te krijgen in zijn beeldend voorstellingsvermogen. Vredegoor laat de kijker vrij, hij dwingt niet af, de kijker geeft de invulling en de kunstenaar is de toeschouwer. Het gaat niet om een directe herkenning van vorm en uiting van. Het gaat om de abstracte samensmelting van techniek, inzicht en weergave op velerlei manieren visueel weergegeven. Met zijn recente sculpturen is het alsof de beelden uit de schilderijen zijn gelicht en een eigen leven zijn gaan leiden. Ze zijn omgezet tot dezelfde herkenbare vormen, maar dan teruggebracht tot het minimale middels het gebruik van twee of drie verschillende materialen. Een sterk aansprekend beeld is ‘De Denker 3’, gemaakt van polyester en brons, twee ogenschijnlijk tegengestelde kleuren en materialen die elkaar op verrassende wijze aanvullen, het moet zo zijn, subtiele zachte vormen samengesmolten met het ruwe oppervlak van het brons met hier en daar een gepolijst lichtpuntje, herkenbaar als van Hans Vredegoor. Het totaalbeeld is compleet doch eindigt nooit, dat is de constante spanning die Hans Vredegoor oproept met zijn werk, waar gaat het verder, de herkenning is in ieder geval een terugkerend feit, naast zijn vele belangwekkende tentoonstellingen in binnen- en buitenland is Hans Vredegoor een bescheiden mens gebleven, een mens die nadenkt over zijn werk, bezint over de beelden die hij wil oproepen, momenten die hij neerzet met een eigen signatuur, belangrijk voor een land als Nederland. We zouden ons moeten realiseren wat Hans Vredegoor nog aan Nederland verbindt, zijn werk is internationaal gekend en mag terecht gezien worden als een van Nederlands meest belangrijke kunstenaar, bekend met vele technieken, vernieuwingen en inzichten van hedendag. Bij Galerie Clement aan de Prinsengracht 843-845 exposeert Hans Vredegoor op de eerste verdieping van deze mooie en vooral ook lichte locatie zijn beeldende werken. De combinatie van de drie verschillende getoonde disciplines bieden een moment van herkenning, rust en verdieping. De expositie is te zien van 8 oktober tot en met 5 november 2011. Op de begane grond worden werken geëxposeerd van de Colombiaanse kunstenares Miriam Londoño, ook deze expositie is te zien van 8 oktober tot en met 5 november 2011.

Hans Vredegoor

Inlevingsgevoel en kennis van ruimte

Yvonne Langenberg in Vernissage, Art magazine, Beeldende kunst in Europa, 18e jaargang nr. 3 okt/nov.2011

Ter gelegenheid van de expositie bij Galerie Clement, Amsterdam 2011

terug